Cień – Paulina Z. kl. VII

Po prawej ściana,

za lewej szalejące bydło,

wychodzę na korytarz i czekam na dzwonek

Wracam do pokoju

Nikt nie zauważył kiedy wyszłam

Chmury – Paulina Z. kl. VII

Chmury, malutkie kłębuszki

Wieża zegarowa cichutko tyka.

Gałęzie drzew tańczą na wietrze.

Przez okno wchodzi wiatr,

a w łóżku dziecię czeka na poranne promienie.

Kot - Paulina Z. kl. VII

Czym wprawdzie jest kot?

Świeci oczami w nocy

Odpoczywa w blasku światła słonecznego

Macha ogonem od zadowolenia

Rusza uszami aby lepiej słyszeć nadchodzące niebezpieczeństwo

Rozpoznaje przyjaciela po zapachu

Mruczy aby oznajmić jak przyjemnie się czuje...

Lecz czym wprawdzie jest kot?

Nigdy nie potrafiłam pojąć co czują te stworzenia….

*** - Paulina Z. kl. VII

Dawno żeśmy tak nie siedziały,

powiedziała młoda.

Zaś druga na płomienie tańczące spoglądając,

dumnie ogonem macha.

Młoda pannica co koło niej zasiada,

ogonem machać też by chciała.

Ale nie może.

Wszak nie jestem kotem

Długopis - Lesław B. kl. VI

Mały, ciężki, gruby…

jest ze mną zawsze

jak najlepszy luby!

Bez niego jak dmuchawiec

fruwam po świecie z myślami.

I tylko on potrafi ujarzmić je i poskromić.

Książka – Krzysztof H. kl.VI

Książka to fajna sprawa.       

Jedni czytają inni tylko oglądają.

W bibliotekach książek jest bez liku. Naukowe, geograficzne, historyczne

a nawet fantastyczne.

Półki w moim pokoju się uginają bo nowe książki mi przybywają.

Teraz gdy wirusa mamy nos do książki wkładamy.

Łyżka do zupy – Wojciech K. kl. VI

Nic ci nie pomoże jak ona,

poręczna jest ona.

Lubi gdy jej używasz,

lecz nie za długo.

Je zupę razem z tobą,

pomoże ci.

Toster – Liwia M. KL. VI

Mój kochany toster

Podpieka mi codziennie rano tosty

Niby taka mała rzecz a kochana

Gdy podpiecze mi już tosty,

to je ładnie zjem

Po jedzeniu podziękuję

za te pyszne tosty.

Taniec – Karolina M. kl. VI

Taniec, mój ulubiony.

Cały przeze mnie wymyślony.

Ćwiczyć codziennie trzeba od rana,

By choreografia była dobrze zapamiętana.

Codziennie ćwiczę dokładnie kroki

I lubię robić przy tym różne skoki.

Pomaga mi w tym trampolina kochana,

Cała przeze mnie wyskakana.

Trud wielki, pot się leje,

Ale przy tym dużo się śmieje.

Pamiętać trzeba by prostować kolana,

Aby akrobacja była dobrze wykonana.

Lubię słuchać dobrej muzyki,

Do której dobieram od razu taneczne triki.

Szpagaty, gwiazdy i inne wygibasy,

To dla mnie najlepsze rarytasy.

Muzyka  - Kacper M. kl. VI

Muzyka  czasami  jest zła

a czasami daje czadu

ale to nie ważne

bo nie jestem błaznem

nie umiem rymować ale chciałem sprubować.

Najpierw jednak muszę nad ortografią popracować.

Wakacje  - Mikołaj O. kl. VI

Lato idzie już tuż tuż .

Mewy nadlatują z mórz.

Dzieci będą miały wolne dwa miesiące,

a słońce zaświeci takie gorące.

Zaczną się kłótnie gdzie pojedziemy, w morze czy góry,

ale to są tylko małe awantury.

Liczą się najlepsze chwile,

spędzone z przyjaciółmi czy w rodzinie.

Odkurzacz – Rafał S. kl. VI

Odkurzaczu kochany

lubię jak czyścisz moje dywany

bo dzięki temu nie chodzę

po brudnej podłodze.

Wiersz o matematyce – Krzysztof H. kl.VI

Toczy się zero. Połączyło się z jedynką i zrobiło się dziesięć.

Kolejne zero  się do nich dołączyło i stówką się stało.

Sto razy sto sumę fajną nam dało. Teraz gdy sumę podzielimy przez zero znowu zero nam wyjdzie.

A gdy dwa trójkąty do siebie dodamy to kwadrat otrzymamy.

Okręgi i koła ciągle oglądamy i koraliki z nich nawlekamy.

Matematyka jest wszędzie, a my ją lubimy gdy stykać się z nią nie musimy.

Matematyka – Liwia M. kl. VI

Matematyka to królowa nauk.

To prawda.

Każdy wam to powie.

Bo jak nie znasz matematyki to

nic nie będziesz umiał i w życiu sobie nie poradzisz.

Na przykład nie będziesz wiedział ile  masz cukierków.

A to prosta rzecz, można

szybciutko jej się nauczyć.

Niektórzy pomyślą że to głupie i tak dalej...

A  to ważne.

Więc warto się uczyć tej matematyki.

Kwadrat – Lesłąw B. kl. VI

Kwadrat każdy dobrze zna

Kwadrat równe boki ma

Cztery proste kąty

Dwie równe przekątne,

Wiersz matematyczny – Karolina M. kl. VI

Trzy, dwa, jeden, zaczynamy.

Nowy ubiór wybieramy.

Trzy czerwone bluzeczki,

Wyglądają jak biedroneczki.

I spódnice kolorowe

Te we  wzorki kwadratowe.

Cztery swetry rozciągnięte,

Bo zawsze były długo zgięte.

I skarpetki nie do pary,

Bo za duże są w szufladzie szpary.

Cztery pary spodni wyleciały

I do tego po pokoju wariowały.

Suma wszystkich ubrań moich

Nie mieści się w szafie Karoli.

Dla mnie to różnica żadna

Bo  i tak czuję się bezradna.

MATEMATYKA- Franciszek O. kl. VI

Matematyka to ciekawa nauka,

bo dobrze liczyć to prawdziwa sztuka,

lubię łamigłówki i ułamki,

i jakieś śmieszne wyliczanki,

Choć czasem jest nie do pojęcia,

Sztuka równań jest nie do ugięcia,

Warto często umysł ćwiczyć,

I porządnie umieć liczyć.

Matematyka – Mikołaj O. kl. VI

Uważaj matematyczny asie,

Najpierw obliczenia w nawiasie.

Potem mnożenie wykonaj sam.

Dodaj, odejmij to dobry plan.

Rozwiązać zadanie to duża radość,

by liczbą stała się zadość!

Matematyka – Rafał S. kl. VI

Licznik, mianownik, kreskę dodaję

i tak mi zwykły ułamek powstaje

mnożę go, dzielę, skracam, dodaję

aż zawrotu głowy dostaję.

Matematyczny wiersz – Krzysztof W. kl. VI

Jak ktoś nie wie ile to 2 +2,

to matematyka się kłania

bez niej nic nie zrobicie.

Ona jest troszkę trudna, ale łatwa

gdy słuchasz na lekcji i w domu powtarzasz,

zero problemów będziesz miał.

A w ogóle wiecie ile to jest zero?

To tak jakbyś miał zero paluszków u rąk.

Bo przecież matematyka jest prosta!

Polska- Ojczyzna moja! -  Anna P.  kl. VII

Moją ojczyzną jest Polska ziemia!

Nigdy nie zechcę jej zmieniać,

Ona zawsze będzie dla mnie jak Matka,

Tu na ziemi jest moja chatka.

Mojej Ojczyźnie miłość darzę,

Serce swe złożę jej nad ołtarzem,

Kocham ją szczerze, i mam zamiary,

Nigdy nie zmieniłabym jej na dolary.

Dla innego życia w obcym kraju,

Nie opuszczę nigdy mojego raju,

Nie każdy o nią dba,

Ale zdecydowanie najbardziej dbam ja.

Polsko jesteś piękna jak kwiat,

Zawsze Cię będę kochać  jak wariat,

Jesteś dla mnie całym światem,

Będę zawsze pamiętał Twoją datę.

Mała Ojczyzna –  Paulina Z. kl. VII

W pokoju rozbrzmiewa spokojna muzyka,

Na ścianach migają kolorowe lampki,

Pomarańczowe światło przebija się przez cienką firankę,

Kalendarz z nieprzekreślonymi dniami tygodni,

Obok stary plan lekcji zastąpiony już dawno zdjęciem w telefonie,

Zszywacz leżący na podłodze,

Kubek z herbatą która leży tam od tygodnia, już dawno wystygła.

W tym pokoju siedzi dziewczyna.

Wydawałoby się na pierwszy rzut oka iż jest normalną dziewczyną,

Pytanie brzmi czy jest nienormalna z charakteru, psychiki czy zachowania ?

Ja mam odpowiedzieć ?

Ja nie wiem.

Ludzkie życie jest jak pisanie książki,

Bardzo, bardzo długiej książki.

Takie książki nie dorównują Mickiewiczowi, Panu Tadeuszowi.

Takie książki są niezwykłe.

Pisane w różnych krajach, językach i stylach pisania.

Te książki pokazują swoją niezwykłość, w momencie śmierci ludzkiej.

Koniec nie zawsze kończy się happy endem.

Moja książka zaczęła się w mieście,

Sporym mieście.

Podróżując przez pierwsze rozdziały docieramy do skromnej wsi.

Tutaj zaczyna się prawdziwa historia.

Pierwsze zabawy w przedszkolu,

Pierwszy płacz nad zniszczoną lalką lub kucykiem pony,

Pierwsze przyjaźnie,

Pierwsze miłości,

Co się z tym wiąże pierwsze odrzucenia.

W tej małej wsi się wychowałam.

W tej skromnej wsi mieszkam i będę mieszkać.

W tej przytulnej wsi gdzie dni letnie spędza się na szukaniu swojego miejsca.

W tej ładnej wsi gdzie zachody słońca są wyjątkowe,

W tej wsi gdzie księżyc lśni najjaśniej po północy.

W tej wsi podczas zimy wieczory spędza się pod kocykiem.

W tej wsi kiedy pylą kwiaty wychodzi się na łąkę i krzyczy bez powodu.

Moja mała wieś gdzie będę pisać swoją własną książkę,

Jestem pewna że w przyszłości opuści się sporo rozdziałów zanim się tu wróci,

Ale się wróci,

A dopóty tu jestem będę doglądać mojej małej ojczyzny,

Aby moja książka skończyła się tak jak zawsze o tym marzyłam.

Moja mała Ojczyzna –  Paulina D.  kl. VII

Ma ojczyzna, to mój dom,

Dużo większa niźli prom,

Moją  Polska jest,

Moją też jest Reńska Wieś.

Wspólnota kościoła zwarcie działa,

I dla duszy i dla ciała,

Szkoła dzieci pilnie uczy,

W GOK-u już muzyka huczy.

Wszyscy dobrze się tu znamy,

Po śląsku godomy, tańczymy i się wspieramy,

Są tu kury, psy i inna domowa zwierzyna,

Pomoże ci chłopak, pomoże  i dziewczyna.

Moja mała Ojczyzna –  Jan M.  kl. VII

Syreny z remizy słychać dźwięk,

każdy już w Reńskiej Wsi wie, że dwunasta jest.

Dzwon kościelny informuje,

kiedy na mszę iść pasuje.

Gdy odpocząć sobie chcesz,

akwen Dębowa do twojej dyspozycji jest.

Na orliku sporty uprawiać można,

koszykówka, siatkówka czy piłka nożna.

Wszyscy się tu znają,

i nawzajem pozdrawiają.

Sklepy, pocztę, fryzjera tu znajdziesz,

w Reńskiej Wsi na pewno się odnajdziesz

Moja Reńska Wieś – Michalina F.  kl. VII

Lasy i pola, jezioro - Dębowa,

Domy kolorowe i kwiaty czerwone.

Wiatr tak spokojnie szumiący w oddali...

Turyści przejeżdżając przez wieś naszą radośnie się uśmiechają,

Wystarczy tylko popatrzeć na to wszystko.

Radosne, kolorowe i piękne.

Tak opisać właśnie mogę moją wieś,

Moją Reńską Wieś.

Moje miejsce- Michał N. kl. VII

Jest takie miejsce, jest taka wieś

Do której wracam zawsze z uśmiechem

Tam me przyjaźnie i ma rodzina

To tam wszystko się rozpoczyna

Ma wieś kochana, wciąż na mnie czeka

A jej czar stale mnie urzeka

To moje miejsce, moja kraina

Tam pozostaje każda magiczna chwila…

Moja Mała Ojczyzna – Emilia K. kl. VII

Ojczyzna jest jak dom,

Są w niej tradycje, a także zwyczaje,

To nasze miejsce urodzenia, dorastania również.

Kochamy nad życie nasz kraj, nasz dom.

Polska to ojczyzna każdego Polaka,

Ona bardzo ważna jest,

Jesteśmy po to, żeby ją chronić,

Zawsze z uśmiechem jesteśmy też z nią.