Ćwiczenia artykulacyjne skierowane są głównie do pacjentów, którzy rozpoczynają przygodę z terapią logopedyczną. Jednak nigdzie nie jest powiedziane, że taka zabawa ma ominąć pozostałych. W żadnym wypadku! Każdy kto tylko chce może ćwiczyć buzię, by jego artykulacja stała się bardziej wyraźna. Poza tym, ćwiczenia te można potraktować jako propozycję zabawy, spędzenia wspólnie czasu, zwłaszcza teraz kiedy jesteśmy w domach.

Poniżej podaję zestaw ćwiczeń artykulacyjnych, które wzmocnią mięśnie warg policzków, wypracują prawidłową pozycję wertykalno – horyzontalną języka. Ćwiczeniom oddechowym, które są również bardzo ważne poświęcę więcej miejsca w osobnym artykule. Życzę wesołej zabawy i śmiechu do rozpuku!

Ćwiczenia mięśni warg i policzków:

• cmokanie (usta wysunięte maksymalnie do przodu);
• mocne zaciskanie warg naprzemiennie z rozluźnianiem,
• wypowiadanie samogłosek i – u,
• zaciskanie warg z powietrzem w ustach i staranie się, by powietrze nie uciekało pod naciskiem palców na policzki,
• puszczanie powietrza z jednego policzka do drugiego, przy zaciśniętych ustach,
• udawanie samochodu – bbbmmmm z wibracjami warg,
• oblizywanie ust od środka przy zamkniętej buzi,
• masowanie okolic ust i samych warg,
• masowanie językiem policzków od środka, wypychanie językiem policzków naprzemiennie.

Ćwiczenia artykulacyjne (w tym pionizacji języka):

• malowanie podniebienia – pacjent przesuwa język po podniebieniu;

Zabawa ta ma kilka wariantów:
1.    „Malowanie sufitu” tj. przesuwamy czubek języka po podniebieniu twardym od miejsca za górnymi siekaczami w głąb jamy ustnej i z powrotem.
2.    „Malowanie ścian” tj. przy zamkniętej buzi wykonujemy pionowe ruchy językiem po wewnętrznej stronie każdego z policzków.
3.    „Malowanie ram okiennych” tj. oblizujemy usta poprzez wykonywanie okrężnych ruchów czubkiem języka. Ćwiczenie można wykonywać raz w prawą raz w lewą stronę.

• zlizywanie czubkiem języka z wałka dziąsłowego lub podniebienia kawałka rozmiękczonej czekolady, miodu lub dżemu, kawałka chrupka kukurydzianego,
• liczenie zębów – dotykanie czubkiem języka kolejno górnych zębów po stronie wewnętrznej,
• zaczarowany język – przytrzymywanie przez kilka sekund czubka języka na podniebieniu przy szeroko otwartych ustach.
• kląskanie jak konik,
• podnoszenie szerokiego języka za górne zęby, do wałka dziąsłowego i przyklejanie języka do podniebienia (tzw. kobra). Można język podtrzymać łyżeczką, patyczkiem do lodów lub patyczkiem laryngologicznym.